Ποιμαντορική Ἐγκύκλιος ἐπί τῇ ἑορτῇ τῶν Χριστουγέννων 2020

 

Χριστούγεννα 2020 (Φώτο)

 

Χριστός γεννάται δοξάσατε

 

Ωδή α’

Χριστός γεννάται δοξάσατε• Χριστός εξ ουρανών απαντήσατε• Χριστός επί γης υψώθητε. Άσατε τω Κυρίω πάσα η γη, και εν ευφροσύνη, ανυμνήσατε λαοί, ότι δεδόξασται.

Έσωσε λαόν, θαυματουργών Δεσπότης,

Υγρόν θαλάσσης κύμα, χερσώσας πάλαι.

Εκών δε τεχθείς, εκ Κόρης τρίβον βατήν,

Πόλου τίθησιν ημίν• ον κατ’ ουσίαν,

Ίσόν τε Πατρί, και βροτοίς δοξάζομεν.

Μετάφραση

Ο Χριστός γεννάται, δοξολογήσατε Αυτόν. Χριστός ο Θεός από τους ουρανούς κατέβη, προϋπαντήσατε Αυτόν. Χριστός πάνω στη γη φάνηκε, άνθρωποι υψωθήτε απ’ τα γήινα προς τα ουράνια. Όλοι οι λαοί της γης ψάλατε άσματα στον Κύριο και με ευφροσύνη υμνήσατε Αυτόν που είναι δοξασμένος.

Έσωσε ο Κύριός μας τον παλαιό καιρό τον Ισραηλίτικο λαό θαυματουργικά με το που μετέβαλε το υγρό κύμα της θάλασσας σε στεριά. Και τώρα πάλι με την εκούσια γέννησή Του από την Παρθένο, έκαμε ευκολοδιάβατο σε μας το δρόμο για τον Ουρανό. Αυτόν λοιπόν, που είναι στην ουσία ίσος και με τον Θεό Πατέρα ως Θεός και με μας τους ανθρώπους, δοξολογούμε.

Ωδή γ’

Τω προ των αιώνων, εκ Πατρός γεννηθέντι αρρεύστως Υιώ, και επ’ εσχάτων εκ Παρθένου, σαρκωθέντι ασπόρως, Χριστώ τω Θεώ βοήσωμεν• Ο ανυψώσας το κέρας ημών, Άγιος ει Κύριε.

Νεύσον προς ύμνους, οικετών ευεργέτα,

Εχθρού ταπεινών, την επηρμένην οφρύν,

Φέρων τε παντεπόπτα, της αμαρτίας

Ύπερθεν ακλόνητον, εστηριγμένους,

Μάκαρ μελωδούς, τη βάσει της πίστεως.

Μετάφραση

Στον Υιό του Θεού, που προαιώνια γεννήθηκε, χωρίς να μεταβληθεί η ουσία του, από τον Θεό Πατέρα και που στις έσχατες ημέρες πήρε και την ανθρώπινη σάρκα από την Παρθένο Μαρία, χωρίς σπέρμα ανδρός, στον Χριστό τον Θεό ας αναφωνήσουμε:

Κύριε, Συ, που ανύψωσες και μεγάλυνες τη δύναμή μας, είσαι άγιος.

Θεέ, ο ευεργέτης μας, προσδεξε με συμπάθεια τους ύμνους των δούλων Σου, ταπεινώνοντας της αλαζονική έπαρση του εχθρού-διαβόλου και απαλλάσσοντας τους υμνητές Σου, μακάριε παντεπόπτη, από την αμαρτία, ακλόνητα στηριγμένους στο θεμέλιο της πίστεως.

Ωδή δ’

Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί, και άνθος εξ αυτής, Χριστέ, εκ της Παρθένου ανεβλάστησας, εξ όρους ο αινετός, κατασκίου δασέος• ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου, ο άυλος και Θεός. Δόξα τη δυνάμει Σου Κύριε.

Γένους βροτείου, την ανάπλασιν πάλαι,

Άδων προφήτης, Αββακούμ προμηνύει,

Ιδείν αφράστως, αξιωθείς τον τύπον•

Νέον βρέφος γαρ, εξ όρους της Παρθένου,

Εξήλθε λαών, εις ανάπλασιν Λόγος.

Μετάφραση

Από το γένος του Ιεσσαί βλάστησε κλαδί, η Παρθένος, και απ’ αυτήν ως άνθος βγήκες Χριστέ. Ήρθες Συ ο άυλος Θεός, που απ’ όλους δοξάζεσαι και σαρκώθηκες από την κόρη που δεν είχε έρθει σε σαρκική συνάφεια με άνδρα, σαν από βουνό με βαθύσκιωτο αδιαπέραστο δάσος. Δόξα γι’ αυτό στη δύναμή Σου, Κύριε.

Την αναγέννηση του ανθρωπίνου γένους προφητεύει ψάλλοντας τον παλαιό καιρό ο προφήτης Αββακούμ, όταν αξιώθηκε να δει, με τρόπο ακατανόητο, αυτήν νοερά. Γιατί πράγματι παράδοξο βρέφος, ο Λόγος του Θεού, βγήκε από το κατάσκιο βουνό, την Παρθένο, για να αναγεννήσει την ανθρωπότητα.

Ωδή ε’

Θεός ων ειρήνης, Πατήρ οικτιρμών, της μεγάλης βουλής Σου τον Άγγελον, ειρήνην παρεχόμενον, απέστειλας ημίν• όθεν θεογνωσίας, προς φως οδηγηθέντες, εκ νυκτός ορθρίζοντες, δοξολογούμέν Σε, Φιλάνθρωπε.

Εκ νυκτός έργων, εσκοτισμένης πλάνης,

Ιλασμόν ημίν, Χριστέ τοις εγρηγόρως,

Νυν Σοι τελούσιν, ύμνον ως ευεργέτη,

Έλθοις πορίζων, ευχερή τε την τρίβον,

Καθ’ ην ανατρέχοντες, εύροιμεν κλέος.

Μετάφραση

Θεέ μας που είσαι Θεός της ειρήνης και φιλάνθρωπος Πατέρας, μας έστειλες τον Υιόν Σου τον Μονογενή, Αγγελιοφόρο της μεγάλης και προαιώνιας απόφασής Σου, που προσφέρει σε μας την ειρήνη με Σένα. Γι’ αυτό κι εμείς, τα έθνη, που από την πλάνη οδηγηθήκαμε στο φως της γνώσεως του αληθινού Θεού, από το σκοτάδι της ασέβειας, που βρισκόμαστε πριν, τώρα, στη χαραυγή της νέας ζωής της πίστεως, Σε δοξολογούμε, φιλάνθρωπε Κύριε.

Σε εμάς, τους σκοτισμένους απ’ τα ζοφερά έργα της πλανεύτρας αμαρτίας, τώρα που αναμέλπουμε με πλήρη συναίσθηση ύμνο σε Σένα ως ευεργέτη Χριστέ, έλα προσφέροντας την εξιλέωση και καθιστώντας εύκολο το δρόμο της αρετής, πάνω στον οποίο τρέχοντας, άμποτε να βρούμε τη δόξα του Ουρανού.

Ωδή ς’

Σπλάγχνων Ιωνάν, έμβρυον απήμεσεν, ενάλιος θηρ, οίον εδέξατο• τη Παρθένω δε, ενοικήσας ο Λόγος, και σάρκα λαβών, διελήλυθε φυλάξας αδιάφθορον• ης γαρ ουχ υπέστη ρεύσεως, την τεκούσαν κατέσχεν απήμαντον.

Ναίων Ιωνάς, εν μυχοίς θαλαττίοις,

Ελθείν εδείτο, και ζάλην απαρκέσαι.

Νυγείς εγώ δε, τω τυραννούντος βέλει,

Χριστέ προσαυδώ, τον κακών αναιρέτην,

Θάττον μολείν Σε, της εμής ραθυμίας.

Μετάφραση

Από τα σπλάχνα του το θαλάσσιο κήτος σαν έμβρυο απέβαλε τον Ιωνά σώο και αβλαβή, όπως τον δέχτηκε. Το ίδιο και ο Μονογενής Λόγος του Θεού, αφού κατοίκησε στην κοιλιά της Παρθένου και πήρε σάρκα, πέρασε από την πανάχραντη μήτρα της, διαφυλάξας αυτή αδιάφθορη. Πράγματι επειδή δεν συνέβη μεταβολή στη μήτρα αυτή που Τον γέννησε, παρθένο τη διατήρησε.

Ο προφήτης Ιωνάς μέσα στο βυθό της θάλασσας παρακαλούσε να έρθει σε Εσένα Κύριε και να του απομακρύνεις τη ζάλη και τον κίνδυνο του θανάτου. Εγώ όμως, πληγωμένος από το βέλος του τυράννου-διαβόλου απευθύνομαι σ’ Εσένα τον καταλύτη των κακών, Χριστέ, όσο πιο γρήγορα να έρθεις σε μένα, προτού με κυριεύσει η ραθυμία μου.

Ωδή ζ’

Οι Παίδες, ευσεβεία συντραφέντες, δυσσεβούς προστάγματος καταφρονήσαντες, πυρός απειλήν ουκ επτοήθησαν, αλλ’ εν μέσω της φλογός, εστώτες έψαλλον• Ο των πατέρων, Θεός ευλογητός ει.

Τω παντάνακτος, εξεφαύλισαν πόθω,

Άπλητα θυμαίνοντος, ηγκιστρωμένοι,

Παίδες τυράννου, δύσθεον γλωσσαλγίαν•

Οις είκαθε πυρ, άσπετον τω Δεσπότη,

Λέγουσιν• Εις αιώνας ευλογητός ει.

Μετάφραση

Οι Τρεις άγιοι Παίδες, που ανατράφηκαν με την ευσέβεια στο Θεό, περιφρόνησαν την ασεβή βασιλική διαταγή και δεν τρόμαξαν από την απειλή της φωτιάς, αλλά, ενώ στέκονταν μέσα στις φλόγες, έψελναν, Συ, ο Θεός των Πατέρων μας, είσαι άξιος να υμνείσαι.

Από τον πόθο και την αγάπη του παμβασιλέως Θεού κυριευμένοι οι Τρεις Παίδες, περιφρόνησαν την ασεβή βλασφημία του τυράννου, ασυγκράτητα οργισμένου εναντίον τους. Γι’ αυτό υποχώρησε η σφοδρή φωτιά μπροστά σ’ αυτούς, που στον Δεσπότη Θεό έψελναν, ευλογημένος είσαι στους αιώνες.

Ωδή η’

Θαύματος υπερφυούς η δροσοβόλος, εξεικόνισε κάμινος τύπον• ου γαρ ους εδέξατο φλέγει νέους, ως ουδέ πυρ της Θεότητος, Παρθένου ην υπέδυ νηδύν• διο ανυμνούντες αναμέλψωμεν• Ευλογείτω, η κτίσις πάσα τον Κύριον, και υπερυψούτω, εις πάντας τους αιώνας.

Μήτραν αφλέκτως, εικονίζουσι Κόρης,

Οι της παλαιάς, πυρπολούμενοι νέοι,

Υπερφυώς κύουσαν, εσφραγισμένην.

Άμφω δε δρώσα, θαυματουργία μια,

Λαούς προς ύμνον, εξανίστησι Χάρις.

Μετάφραση

Το υπερφυσικό θαύμα της ενανθρωπήσεως του Θεού, προεικόνιζε εκείνη η κάμινος στη Βαβυλώνα που ανέδιδε δροσιά, γιατί δεν κατέκαυσε τους νέους που ρίχτηκαν μέσα σ’ αυτή, όπως και το πυρ της Θεότητος δεν κατέκαυσε την κοιλία της Παρθένου μέσα στην οποία ήρεμα εισχώρησε, γι’ αυτό και εμείς ας ψάλλουμε αναφωνώντας, όλα τα δημιουργήματα υμνείτε τον Κύριο και υψώνετε Αυτόν υπεράνω κάθε ανθρωπίνου μεγαλείου σ’ όλους τους αιώνες.

Οι Τρεις Νέοι της Παλαιάς Διαθήκης, που μέσα στο καμίνι της φωτιάς πυρπολούνταν χωρίς να καίγονται, προεικονίζουν τη μήτρα της Κόρης, που με υπερφυσικό τρόπο κυοφόρησε τον Χριστό παραμένοντας σφραγισμένη (Παρθένος). Αυτή η χάρη του Θεού, που ενήργησε με μια θαυματουργική δύναμη τα δύο αυτά θαύματα, διεγείρει τους πιστούς σε δοξολογία.

Ωδή θ’

Μεγάλυνον ψυχή μου, την Τιμιωτέραν, και ενδοξοτέραν, των άνω στρατευμάτων.

Μυστήριον ξένον, ορώ και παράδοξον• ουρανόν το σπήλαιον• θρόνον, χερουβικόν την Παρθένον• την φάτνην χωρίον, εν ω ανεκλίθη ο αχώρητος, Χριστός ο Θεός• ον ανυμνούντες μεγαλύνομεν.

Στέργειν μεν ημάς, ως ακίνδυνον φόβω,

Ράον σιωπήν• τω πόθω δε Παρθένε,

Ύμνους υφαίνειν, συντόνως τεθηγμένους,

Εργώδές εστιν• αλλά και Μήτηρ σθένος,

Όση πέφυκεν, η προαίρεσις δίδου.

Μετάφραση

Παράδοξο και ακατανόητο θαύμα ατενίζω. Το σπήλαιο λαμπρό ουρανό, την Παρθένο θρόνο Χερουβικό, τη φάτνη τόπο όπου αναπαύτηκε ο Χριστός, που ως Θεός δεν περιορίζεται σε υλικό χώρο. Αυτόν λοιπόν ανυμνώντας εμείς οι πιστοί δοξάζουμε με μεγάλη δόξα.

Το ν’ αρκεστούμε από φόβο στη σιωπή, που είναι κάτι ακίνδυνο, είναι πιο εύκολο για μας, ενώ το να συνθέτουμε για Σένα, Παρθένε, ύμνους τεχνουργημένους αρμονικά, παρασυρμένοι από τον πόθο για Σένα, είναι επίπονο και επικίνδυνο. Αλλά Εσύ, Μητέρα, δίνε μας τόση δύναμη όση είναι η προαίρεσή μας (για να σε υμνήσουμε)

Το Μήνυμα του Οικουμενικού Πατριάρχου για την εορτή των Χριστουγέννων

 ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ

ΕΠΙ ΤΟΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΟΙΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ,
ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

Τιμιώτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί καί προσφιλέστατα τέκνα,

Συμπορευόμενοι μέ τήν Παναγίαν Παρθένον, τήν ἐρχομένην «ἀποτεκεῖν ἀπορ-ρήτως» τόν προαιώνιον Λόγον, καί ἀτενίζοντες τήν ἑτοιμαζομένην νά ὑποδεχθῇ τό Θεῖον Βρέφος Βηθλεέμ, ἰδού ἐφθάσαμεν καί πάλιν τά Χριστούγεννα, ἔμπλεοι αἰσθημάτων εὐγνωμοσύνης πρός τόν Θεόν τῆς ἀγάπης. Ἡ πορεία πρός τήν μεγάλην ἑορτήν τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος τοῦ κόσμου ἦτο ἐφέτος διαφορετική ὡς πρός τάς ἐξωτερι-κάς συνθήκας, λόγῳ τῆς σοβούσης πανδημίας. Καί ἡ ἐκκλησιαστική ζωή, ἡ συμμετοχή τῶν πιστῶν εἰς τάς ἱεράς ἀκολουθίας, ἡ ποιμαντική μέριμνα καί ἡ καλή μαρτυρία ἐν τῷ κόσμῳ, ὑπέστησαν τάς συνεπείας τῶν ὑγειονομικῶν περιορισμῶν. Πάντα ταῦτα ὅμως δέν ἀφοροῦν εἰς τήν ἐσωτάτην σχέσιν τοῦ χριστωνύμου λαοῦ μέ τόν Χριστόν, εἰς τήν πίστιν εἰς τήν πρόνοιαν Αὐτοῦ καί τήν ἀφοσίωσιν εἰς τό «ἕν, οὗ ἐστι χρεία».

Εἰς τάς ἐκκοσμικευμένας κοινωνίας, τά Χριστούγεννα ἔχουν ἀποχρωματισθῆ, κατέστησαν ἡ ἑορτή τῆς ἐπιδεικτικῆς καταναλώσεως καί τῆς κοσμικότητος, χωρίς ὑποψίαν ὅτι κατά τήν ἁγίαν ταύτην ἡμέραν τιμῶμεν τό «ἀεί μυστήριον» τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Ὁ χριστιανοπρεπής ἑορτασμός τῶν Χριστουγέννων ἀποτελεῖ σήμερον πρᾶξιν ἀντιστάσεως εἰς τήν ἐκκοσμίκευσιν τῆς ζωῆς καί εἰς τήν ἐξασθένησιν ἤ καί νέκρωσιν τῆς αἰσθήσεως διά τό μυστήριον.

Ἐν τῇ σαρκώσει τοῦ Λόγου ἀποκαλύπτεται τό περιεχόμενον, ἡ κατεύθυνσις καί ὁ σκοπός τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως. Ὁ παντέλειος Θεός ὑπάρχει ὡς τέλειος ἄνθρωπος, διά νά δυνηθῶμεν νά ὑπάρξωμεν «μέ τόν τρόπον τοῦ Θεοῦ». «Ὁ Θεός γάρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». Ὁ ἄνθρωπος εἶναι, κατά τήν βαθυστόχαστον ἔκφρασιν τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, «θεός κεκελευσμένος», «ζῶον θεούμενον». Αὐτή εἶναι ἡ ὑψίστη τιμή πρός τόν ἄνθρωπον, ἡ ὁποία ἀποδίδει εἰς τήν ὕπαρξίν του ἀνυπέρβλητον ἀξίαν. Ἐν Χριστῷ, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι καλοῦνται εἰς τήν σωτηρίαν. Ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ, «οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ˙ πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», θεολογεῖ θεοπνεύστεως ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Πρόκειται περί μιᾶς καθοριστικῆς ἀνατροπῆς εἰς τόν χῶρον τῆς ἀνθρωπολογίας, εἰς τήν ἱεράρχησιν τῶν ἀξιῶν, εἰς τήν θεώρησιν τοῦ ἤθους. Ἔκτοτε, ὅστις θίγει τόν ἄνθρωπον, στρέφεται κατά τοῦ Θεοῦ. «Οὐδέν γάρ ὅσον ἄνθρωπος ἱερόν, ᾧ καί φύσεως ἐκοινώνησεν ὁ Θεός».

Χριστούγεννα εἶναι ὅλη ἡ θεανθρωπίνη ζωή τῆς Ἐκκλησίας, ἐν τῇ ὁποίᾳ ὁ Χριστός διηνεκῶς βιοῦται ὡς ὁ Ἦν, ὁ Ὦν καί ὁ Ἐρχόμενος. Ὁ «ἐν ἀγκάλαις τῆς Μητρός» εἶναι ὁ «ἐν τοῖς κόλποις τοῦ Πατρός», τό παιδίον Ἰησοῦς εἶναι ὁ σταυρωθείς, ἀναστάς καί ἐν δόξῃ ἀναληφθείς εἰς τούς οὐρανούς, ὁ δίκαιος κριτής καί ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης. Αὐτό τό ἀνέκ-φαντον μυστήριον δοξάζομεν ἐν ψαλμοῖς καί ὕμνοις, αὐτό διακονοῦμεν, διακονηθέντες καί διακονούμενοι συγχρόνως ὑπ᾿ αὐτοῦ. Αὐτό διετύπωσε θεοπνεύστως, «ἑπομένη τοῖς Ἁγίοις Πατράσιν», ἡ ἐν Χαλκηδόνι Δ’ Οἰκουμενική Σύνοδος. Τό «δόγμα τῆς Χαλκηδόνος», τόν ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν τρόπον τῆς προσλήψεως τῆς σαρκός τοῦ κόσμου ὑπό τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ, «ψάλλει» διά τῆς ἀρχιτεκτονικῆς ἐκφραστικῆς, τῆς ὀργανώσεως τοῦ ἱεροῦ χώρου, τοῦ ἐντυπωσιακοῦ τρούλλου, ὁ ὁποῖος ἀπεικονίζει τήν τά πάντα συνέχου-σαν θείαν φιλανθρωπίαν καί συνάπτει τά οὐράνια καί τά ἐπίγεια, διά τῶν εἰκόνων καί τοῦ διακόσμου, διά τῆς μοναδικῆς θεολογικῆς γλώσσης τῆς ἐκπάγλου φωτοχυσίας, ὁ πανίερος ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας ἐν τῇ Πόλει τῶν Πόλεων, τό καύχημα τῆς Ὀρθο-δοξίας καί τό κλέϊσμα τῆς οἰκουμένης.

Ἐν μέσῳ περιστάσεων καί θλίψεων πολλῶν, ἠχεῖ σήμερον ἡ λιγυρά φωνή τοῦ «ἀγγέλου Κυρίου», τοῦ «εὐαγγελιζομένου χαράν μεγάλην... παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ἡμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος». Ἑορτάζομεν τά Χριστούγεννα, προσευ-χόμενοι διά τούς ἐν κινδύνοις καί ἀσθενείαις ἀδελφούς ἡμῶν. Θαυμάζομεν τήν αὐτοθυσίαν τῶν ἰατρῶν καί τῶν νοσηλευτῶν καί πάντων τῶν συμβαλλόντων εἰς τήν ἀντιμετώπισιν τῆς πανδημίας. Χαίρομεν διαπιστοῦντες, ὅτι ὁ ἀσθενῶν προσεγγίζεται ὑπ᾿ αὐτῶν ὡς ἱερόν πρόσωπον καί δέν μετατρέπεται εἰς ἀριθμόν, περιστατικόν, ἀντικείμενον, ἀπρόσωπον βιολογικήν μονάδα. Ὡς ἐλέχθη προσφυέστατα, ἡ «λευκή μπλούζα» τῶν ἰατρῶν εἶναι «ἕνα ἄσπρο ράσο», ἐκφράζει τήν παραίτησιν ἀπό τό «ἐμόν» χάριν τοῦ ἀδελφοῦ, τό «ζητεῖν τά τοῦ ἑτέρου», τήν ὁλικήν ἀφιέρωσιν εἰς τόν πάσχοντα. Εἰς αὐτό τό «ἄσπρο ράσο» καί εἰς τό ράσον τοῦ κληρικοῦ, σύμβολον ἀμφότερα θυσίας καί διακονικοῦ πνεύματος, ἡ ἔμπνευσις καί ἡ κινητήριος δύναμις εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι πάντοτε δῶρον τῆς θείας χάριτος, ποτέ ἀποκλειστικῶς ἰδικόν μας κατόρθωμα.

Ἡ ἐπικίνδυνος πανδημία ἐκλόνισε πολλά αὐτονόητα, ἀπεκάλυψε τά ὅρια τοῦ τιτανισμοῦ τοῦ συγχρόνου «ἀνθρωποθεοῦ» καί ἀνέδειξε τήν δύναμιν τῆς ἀλληλεγγύης. Ὁμοῦ μέ τήν ἀδιαμφισβήτητον ἀλήθειαν, ὅτι ὁ κόσμος μας ἀποτελεῖ ἑνότητα, ὅτι τά προβλήματά μας εἶναι κοινά, καί ἡ λύσις των ἀπαιτεῖ σύμπραξιν καί συμπόρευσιν, ἀνεδείχθη ἐξόχως ἡ ἀξία τῆς προσωπικῆς συμβολῆς, τῆς ἀγάπης τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου, ἡ ὁποία ὑπερβαίνει τό ἀνθρώπινον μέτρον. Ἡ Ἐκκλησία συμπαρίσταται ἐνεργῶς, ἔργῳ καί λόγῳ, πρός τούς ἐμπεριστάτους ἀδελφούς καί προσεύχεται διά τήν ἐνίσχυσιν αὐτῶν, τῶν συγγενῶν καί τῶν ὑπευθύνων διά τήν περίθαλψιν, διακηρύττουσα συγχρόνως, ὅτι ἡ θεραπεία τοῦ ἀσθενοῦς, ὡς προσωρινή νίκη ἐπί τοῦ θανάτου, παραπέμπει εἰς τήν ἐν Χριστῷ ὑπέρβασιν καί τελικήν κατάργησιν αὐτοῦ.

Δυστυχῶς, ἡ ὑγειονομική κρίσις δέν ἐπέτρεψε τήν ἀνάπτυξιν τῶν δράσεων, αἱ ὁποῖαι εἶχον προβλεφθῆ διά τό 2020, «ἔτος ποιμαντικοῦ ἀνακαινισμοῦ καί ὀφειλετικῆς μερίμνης διά τήν νεολαίαν». Ἐλπίζομεν, ὅτι κατά τό ἐπερχόμενον ἔτος θά καταστῇ δυνατή ἡ πραγματοποίησις τῶν προγραμματισθεισῶν ἐκδηλώσεων διά τήν νέαν γενεάν. Γνωρίζομεν ἐκ πείρας ὅτι, ἐφ᾿ ὅσον οἱ νέοι καί αἱ νέαι προσεγγισθοῦν μέ κατανόησιν καί ἀγάπην, ἀποκαλύπτουν τάς δημιουργικάς των δυνάμεις καί συμμετέχουν μέ ἐνθουσια-σμόν εἰς τά δρώμενα. Τελικῶς, ἡ νεότης εἶναι μία ἰδιαιτέρως «θρησκευτική» περίοδος τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς, μέ ὄνειρα, ὁράματα καί βαθείας ὑπαρξιακάς ἀναζητήσεις, μέ ζῶσαν τήν ἐλπίδα ἑνός νέου κόσμου ἀδελφοσύνης. Αὐτήν τήν «καινήν κτίσιν», τούς «καινούς οὐρανούς καί γῆν καινήν ... ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ», εὐαγγελίζεται ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, αὐτήν εἰκονίζει ἐν τῇ πορείᾳ πρός τά Ἔσχατα.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί εὐλογημένα τέκνα,

Ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ, ὁ ἄνθρωπος ἀνακαινοῦται ὅλος, δέν «βοηθεῖται» ἁπλῶς, ἀλλά «ἀληθεύει», βιώνει τόν ἔνθεον προορισμόν του. Ὡς διεκήρυξεν ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδοξίας, εἰς τήν Ἐκκλησίαν «ἕκαστος ἄνθρωπος ἀποτελεῖ μοναδικήν ὀντότητα, προωρισμένην εἰς προσωπικήν κοινωνίαν μετά τοῦ Θεοῦ». Ἔχομεν τήν θεόσδοτον βεβαιότητα, ὅτι ὁ παρών βίος δέν εἶναι ὁλόκληρος ἡ ζωή μας, ὅτι τό κακόν καί αἱ ἀρνητικότητες δέν ἔχουν τόν τελευταῖον λόγον εἰς τήν ἱστορίαν. Ὁ Σωτήρ ἡμῶν δέν εἶναι ἕνας «ἀπό μηχανῆς Θεός», ὁ ὁποῖος παρεμβαίνει καί ἐξαφανίζει τά δεινά, ἐνῶ ταυτοχρόνως καταλύει τήν ἐλευθερίαν μας, ὡσάν αὕτη νά ἦτο «καταδίκη», ἐκ τῆς ὁποίας χρήζομεν ἀπαλλαγῆς. Δι᾿ ἡμᾶς τούς Χριστιανούς ἰσχύει τό ἀπαράμιλλον Πατερικόν: «Βουλομένων γάρ, οὐ τυραννουμένων τό τῆς σωτηρίας μυστήριον». Ἡ ἀλήθεια τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας δοκιμάζεται διά τοῦ Σταυροῦ, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ ὁδός πρός τήν Ἀνάστασιν.

Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ, συνεορτάζοντες μετά πάντων ὑμῶν ἐν θεαρέστῳ φρονή-ματι τά Χριστούγεννα καί τάς λοιπάς ἑορτάς τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου, εὐχόμεθα ἐκ τοῦ ἱεροῦ ἡμῶν Κέντρου τοῦ Φαναρίου, ὅπως ὁ συγκαταβάς τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων Σωτήρ χαρίζηται ὑμῖν ὑγιείαν, τήν πρός ἀλλήλους ἀγάπην, προκοπήν ἐν παντί ἔργῳ ἀγαθῷ, καί πᾶσαν ἄνωθεν εὐλογίαν, ἐν τῷ ἀνατέλλοντι νέῳ ἔτει καί ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις τῆς ζωῆς ὑμῶν. Γένοιτο!

Χριστούγεννα ‚βκ’
† Ὁ Κωνσταντινουπόλεως
διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Τεσσαρακονθήμερο Αρχιερατικό Μνημόσυνο του Μακαριστού Μητροπολίτου Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης κυρού Ιωάννου

 Μητροπολίτης Λαγκαδά κυρός Ιωάννης . « Τελειωθείς εν ολίγω επλήρωσε χρόνους μακρούς.»

Μέσα σε κλίμα βαθειάς συγκινήσεως, τελέσθηκε το πρωί της κυριακής, 20 δεκεμβρίου ε.έ.,η θεία λειτουργία και το τεσσαρακονθήμερο αρχιερατικό μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του μακαριστού μητροπολίτου λαγκαδά, λητής και ρεντίνης κυρού ιωάννου, εις τον ιερό μητροπολιτικό ναό της αγίας παρασκευής λαγκαδά.

στις ιερές ακολουθίες, οι οποίες τελέσθηκαν σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, εκ των υγειονομικών αρχών μέτρα προστασίας, λόγω της πανδημίας covid-19, χοροστάτησε ο τοποτηρητής μητροπολίτης σερρών και νιγρίτης κ.κ. θεολόγος, συμπροσευχομένου από του ιερού βήματος του σεβασμιωτάτου μητροπολίτου μετρών και αθύρων κ.κ. δημητρίου.
συμπροσευχητικώς παρίσταντο επίσης, λόγω των αυστηρών υγειονομικών μέτρων, μόνον οι ολίγοι κατά σάρκα συγγενείς του αοιδίμου ιεράρχου καθώς επίσης και ο δήμαρχος λαγκαδά κ. ιωάννης ταχματζίδης, ως εκπρόσωπος του φιλαγίου λαού της ιεράς μητροπόλεως λαγκαδά .

τον θείο λόγο κήρυξε ο γενικός αρχιερατικός επίτροπος της ιεράς μητροπόλεως λαγκαδά, λητής και ρεντίνης αιδεσιμολογιώτατος πρωτοπρεσβύτερος π. αναστάσιος παρούτογλου, ο οποίος και αναφέρθηκε στην αναγνωσθείσα κατά την θεία λειτουργία ευαγγελική περικοπή, την οποία συνδύασε με συγκινητικό λόγο για τον μακαριστό ποιμενάρχη της τοπικής εκκλησίας του λαγκαδά κυρό ιωάννη χαρακτηρίζοντας τον μεταξύ άλλων «ως άνθρωπο του θεού, άνθρωπο της αγάπης, της προσφοράς, της προσευχής, των έργων και λάτρη της εκκλησιαστικής τάξεως με λόγο αγιοπατερικό, κρυστάλλινο και φρόνημα εκκλησιαστικό».

« όποιος τον πλησίαζε, γευόταν από τους καρπούς της αγάπης του και διδασκόταν από τον λόγο του. όταν λειτουργούσε ευρισκόμενος μπροστά στην αγία τράπεζα, ευθυτενής, νηπτικός, πατερικός, προσευχητικός, ιεροπρεπής, έκανε τους συλλειτουργούς του να βιώνουν από αυτή την ζωή το μυστήριο της βασιλείας του θεού».

« εμείς όλοι κλίνουμε «γόνυ καρδίας» και συντετριμμένοι παρακαλούμε τον αείμνηστο πνευματικό μας πατέρα, τώρα που βρίσκεται στο απάνεμο λιμάνι της βασιλείας των ουρανών, να πρεσβεύει και να μεσιτεύει για εμάς, εκτελώντας εν μετανοία τις εντολές του κυρίου και τηρώντας τις δικές του πνευματικές νουθεσίες».

προ της απολύσεως του ιερού μνημοσύνου, ο τοποτηρητής της ιεράς μητροπόλεως μας, σεβασμιώτατος μητροπολίτης σερρών και νιγρίτης κ.κ. θεολόγος, στην θεολογικώς εμπεριστατωμένη και συγκινησιακώς φορτισμένη γλαφυρά ομιλία του αναφέρθηκε με θερμούς λόγους στην προσωπικότητα, τα χαρίσματα και την μεγάλη προσφορά τόσο στην εκκλησία όσο και στην τοπική κοινωνία της μητροπόλεως λαγκαδά, του αοιδίμου ποιμενάρχου, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι «με αισθήματα κατά θεόν ελπίδος και αγάπης πολλής προσευχηθήκαμε σήμερα με θερμή καρδία, το μικρό, ένεκα της ενεστώσης ανάγκης, ποίμνιο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του αγαπητού αδελφού μας, μητροπολίτου λαγκαδά, λητής και ρεντίνης κυρού ιωάννου, ο οποίος, « σαββατίσας τη σαρκί» αναπαύεται από τεσσαρακονθημέρου εν χώρα ζώντων, εν τη βασιλεία των ουρανών .

»ο αδελφός μας μητροπολίτης ιωάννης, εργάσθηκε φιλόπονα με πολλή πίστη και υπομονή στο γεώργιο της εκκλησίας μας , παρέχοντας τον ίδιο του εαυτό ως υπόδειγμα καλού ποιμένος,φιλοστόργου πνευματικού πατρός, ιεροπρεπούς λειτουργού, διδασκάλου των ευαγγελικών αληθείων, ακαταβλήτου εργάτου του ευαγγελίου. τα έργα του και η προσφορά του ήταν πολλαπλάσια και πολύ ανώτερα των ολίγων ετών που εποίμανε την τοπική εκκλησία του λαγκαδά . αληθώς ο αοίδιμος μητροπολίτης ιωάννης « τελειωθείς εν ολίγω επλήρωσε χρόνους μακρούς.» (σοφ. σολ.δ,10). « ως τω κυρίω έδοξεν, ούτω και εγένετο. είη το όνομα του κυρίου ευλογημένον εις τους αιώνας.(ιώβ 1,21)»

» οι τελευταίες επί γης μαρτυρικές ημέρες του απετέλεσαν το επισφράγισμα της ολιγοχρονίου μεν, θυσιαστικής δε και γεμάτης από ενδιαφέρον και μέριμνα υπέρ της εκκλησίας ζωής του. κηδόμενος της ευσταθείας και του ονόματος της εκκλησίας μας, η οποία ευρίσκεται τότε εν μέσω κλύδωνος αδίκου και πονηρού,θυσιαστικώς παρημέλησε αγαθού μεγάλου, της προσωπικής του δηλαδή υγείας.»

« κατέλιπε όμως μία μεγάλη πνευματική κληρονομιά και στην τοπική εκκλησία την οποία επί δεκαετία θεοφιλώς εποίμανε, στην εκκλησία του χριστού αλλά και εις τα πνευματικά αυτού τέκνα. αυτήν την ιερά παρακαταθήκη θα πρέπει εκείνα τώρα να αξιοποιήσουν πνευματικώς και να επαυξήσουν σε σύνεση και σεμνότητα. διότι κατ’ αλήθειαν αυτό σημαίνει «τιμώ τον πνευματικό μου πατέρα». σημαίνει ότι ακολουθώ όσα άγια, αυθεντικά, ειλικρινή, ευαγγελικά πνευματικά είδα στην ζωή του. σημαίνει ότι τά αγιοπρεπή έργα που διδάχθηκα από αυτήν την αναστροφή τα συνεχίζω με εκκλησιαστικό φρόνημα, τα καλλιεργώ με υπομονή, τα επαυξάνω με ταπείνωση, χωρίς ιδιοτέλειες και στοχεύσεις αλλά πάντοτε προς δόξαν θεού και έπαινο της εκκλησίας».

»ευχόμεθα έκ μέσης αλγούσης αλλά και ελπιζούσης καρδίας εις τον άγιον θεόν ο αείμνηστος μητροπολίτης, αδελφός και συλλειτουργός μας κυρός ιωάννης να εύρει ανάπαυσιν και χαράν ενώπιον του δικαιοκρίτου αλλά και πολυευσπλάχνου θεού. ευχόμεθα και προσευχόμεθα και διά την απορφανισθείσα τοπική εκκλησία, τον ευλαβή κλήρο και τον φιλόχριστο λαό. είθε ο θείος της εκκλησίας δομήτωρ, ο κύριος του αμπελώνος του, ο σωτήρας του κόσμου ιησούς χριστός συντόμως να αποστείλει νέον ποιμενάρχην εις την ολκάδα του, έμφορούμενον από δυνατή πίστη, αγιότητα βίου, ευαγγελικό ήθος, ομολογιακό φρόνημα, ειλικρίνεια χαρακτήρος, υψηλούς πνευματικούς οραματισμούς, πλατυσμόν καρδίας, ακατάβλητη εργατικότητα και οξυδέρκεια ώστε να συνεχίσει το μεγαλόπνοο έργο που κατέλιπε ως πολύτιμη και ιερά παρακαταθήκη ο μητροπολίτης ιωάννης, ο οποίος επήυξησε και συνέχισε το σπουδαίο έργο του αλήστου μνήμης αγίου προκατόχου του, μητροπολίτου σπυρίδωνος».

ακολούθησε αρχιερατικό τρισάγιο επί του τάφου του μακαριστού μητροπολίτου λαγκαδά, λητής και ρεντίνης κυρού ιωάννου, ο οποίος και ευρίσκεται όπισθεν του ιερού βήματος του ι. μητροπολιτικού ναού της αγίας παρασκευής λαγκαδά.

Λειτουργίες Μηνός Δεκεμβρίου

 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΛΑΓΚΑΔΑ ΛΗΤΗΣ ΚΑΙ ΡΕΝΤΙΝΗΣ
ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΗΝΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ		ΕΟΡΤΗ
Τρίτη	1-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία- Αγιασμός -Αγίου Θεοκλήτου επισκόπου Λακεδαιμονίας θαυματουργού, Προφήτου Ναούμ, Αγίου Φιλαρέτου ελεήμονος
Παρασκευή	4-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία- Βαρβάρας της μεγαλομάρτυρος, Ιερομάρτυρος Σεραφείμ επισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου
Σάββατο	5-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία- Σάββα του Ηγιασμένου, Αγίου Διογένους μαρτύρου
Κυριακή	6-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία-  Αγίου Νικολάου
Τετάρτη	9-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία-  Σύλληψις της Αγίας Άννης
Σάββατο	12-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία - Αγίου Σπυρίδωνος
Κυριακή	13-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία - Κυριακή των Προπατόρων, Αγίου Ευστρατίου Αυξεντίου Ευγενίου Μαρδάριου και Ορέστη μαρτύρων, Οσίου Άρεως του σοφού, Αγίου Ιουβεναλίου, Αγίας Λουκίας της παρθένου
Κυριακή	20-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία - Αγίου Ιγνατίου Θεοφόρου, Δικαίων Πατριάρχου Iακώβ υιού Iσαάκ - Iακώβ υιού Mατθάν και Ιωσήφ υιού Iακώβ, Κυριακή προ της Χριστού γεννήσεως
Τρίτη	22-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία - Αναστασίας Φαρμακολύτριας, Αγίου Ζωίλου
Τετάρτη	23-Δεκ	17.00 μ.μ.  -Μεγάλες Ώρες Χριστουγέννων
Πέμπτη	24-Δεκ	8.00 π.μ. Εσπερινός - Θεία Λειτουργία Παραμονή Χριστουγέννων
Παρασκευή	25-Δεκ	5.00  π.μ. Θεία Λειτουργία - Χριστούγεννα (Η κατά σάρκα Γέννησις του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού)
Σάββατο	26-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία-  Σύναξις Υπεραγίας Θεοτόκου, Αγίου Κωνσταντίου του Ρώσου εν Κωνσταντινούπολη
Κυριακή	27-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία-  Στεφάνου Πρωτομάρτυρος, Αγίου Μαυρικίου μάρτυρος
Τρίτη	29-Δεκ	7.30 π.μ. Θεία Λειτουργία-  Αγίων Νηπίων

Εορτολόγιο Μηνός Δεκεμβρίου 2020

1	Τρίτη	Αγίου Θεοκλήτου επισκόπου Λακεδαιμονίας θαυματουργού, Προφήτου Ναούμ, Αγίου Φιλαρέτου ελεήμονος
2	Τετάρτη	Μάρτυρος Μερόπης εν Χίω, Αγίου Σολομώντος αρχιεπισκόπου Εφέσου, Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης
3	Πέμπτη	Αγίου Γλυκερίου μάρτυρος
4	Παρασκευή	Βαρβάρας της μεγαλομάρτυρος, Ιερομάρτυρος Σεραφείμ επισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου
5	Σάββατο	Σάββα του Ηγιασμένου, Αγίου Διογένους μαρτύρου
6	Κυριακή	Αγίου Νικολάου
7	Δευτέρα	Οσίου Αμβροσίου επισκόπου Μεδιολάνων
8	Τρίτη	Οσίου Παταπίου εν Λουτρακίω
9	Τετάρτη	Σύλληψις της Αγίας Άννης
10	Πέμπτη	Μαρτύρων Μηνά του Αθηναίου Ερμογένους επισκόπου Αλεξανδρείας και Ευγράφου, Γεμέλλου του πολυάθλου και Θεοτέκνου πρεσβυτέρου
11	Παρασκευή	Μαρτύρων Αειθαλά και Ακεψεή
12	Σάββατο	Αγίου Σπυρίδωνος
13	Κυριακή	Κυριακή των Προπατόρων, Αγίου Ευστρατίου Αυξεντίου Ευγενίου Μαρδάριου και Ορέστη μαρτύρων, Οσίου Άρεως του σοφού, Αγίου Ιουβεναλίου, Αγίας Λουκίας της παρθένου
14	Δευτέρα	Αγίου Αρριανού του ηγεμόνος, Αγίου Λευκίου
15	Τρίτη	Ελευθερίου ιερομάρτυρος και Ανθίας της μητρός, Οσιομάρτυρος Σωσάννης διακονίσσης εν Ελευθερουπόλει
16	Τετάρτη	Αγίας Θεοφανούς της θαυματουργού, Αγίου Μοδέστου πατριάρχου Ιεροσολύμων
17	Πέμπτη	Δανιήλ του Προφήτου και των Αγίων τριών παίδων, Αγίου Διονυσίου αρχιεπισκόπου Αιγίνης του θαυματουργού, Μάρτυρος Ιάκχου του Τριγληνού
18	Παρασκευή	Αγίου Σεβαστιανού του Συγκλητικού, Οσίου Φλώρου επισκόπου Αμνησού
19	Σάββατο	Οσίας Αγλαΐας της Ρωμαίας, Αγίου Άρεως μάρτυρος
20	Κυριακή	Αγίου Ιγνατίου Θεοφόρου, Δικαίων Πατριάρχου Iακώβ υιού Iσαάκ - Iακώβ υιού Mατθάν και Ιωσήφ υιού Iακώβ, Κυριακή προ της Χριστού γεννήσεως
21	Δευτέρα	Αγίου Θεμιστοκλέους, Αγίας Ιουλιανής μάρτυρος
22	Τρίτη	Αναστασίας Φαρμακολύτριας, Αγίου Ζωίλου
23	Τετάρτη	Των εν Κρήτη 10 μαρτύρων, Οσίου Νήφωνος επισκόπου Κωνσταντιανής
24	Πέμπτη	Ευγενείας της οσιομάρτυρος, Αγίου Αχμέτ του νεομάρτυρος
25	Παρασκευή	Χριστούγεννα
26	Σάββατο	Σύναξις Υπεραγίας Θεοτόκου, Αγίου Κωνσταντίου του Ρώσου εν Κωνσταντινούπολη
27	Κυριακή	Στεφάνου Πρωτομάρτυρος, Αγίου Μαυρικίου μάρτυρος
28	Δευτέρα	Αγίας Δόμνης μάρτυρος, Αγίων Θεοφίλου διακόνου και Μυγδονίου
29	Τρίτη	Οσίου Βενιαμίν
30	Τετάρτη	Αγίων Ανυσίου επισκόπου και Οσιομάρτυρος Ανυσίας εν Θεσσαλονίκη, Αγίου Γεδεών Καρακαλλινού του νέου εν Τυρνάβω, Αγίου Φιλεταίρου μάρτυρος
31	Πέμπτη	Οσίας Μελάνης της Ρωμαίας