" Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής και των πτωχών υπερασπιστής, ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος, τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τα ψυχάς ημών."
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα εορτάσθηκε η Μνήμη του Αγίου Γεωργίου του
Τροπαιοφόρου, ο οποίος και τιμάται όλος ιδιαιτέρως σε έντεκα ενοριακούς
Ιερούς Ναούς της Ιεράς Μητροπόλεως Λαγκαδά, Λητής και Ρεντίνης.
Την
παραμονή της εορτής, ο Επίσκοπος Αμορίου κ.κ. Νικηφόρος,
χοροστάτησε του Πανηγυρικού Εσπερινού της εορτής, εις τον παλαιό Ιερό Ναό
των Αγίων Γεωργίου και Δημητρίου Μελισσοχωρίου.
Σε κλίμα
κατάνυξης τελέστηκε η Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών και ο Εσπερινός της
Αποκαθηλώσεως στον Ιερό Ναό Αγίου Γρηγορίου Παλαμά Μελισσοχωρίου.
Να
αναφερθεί ότι ο Ιερός Ναός ήταν κατάμεστος από πιστούς οι οποίοι
προσήλθαν για να βιώσουν την κορύφωση του Θείου Πάθους στην συνέχεια την
αποκαθήλωση.
Τον Θείο
Λόγο κήρυξε ο Προϊστάμενος του Ιερού Ναού Αρχιμ. Δημήτριος Κουκουλεκίδης, ο οποίος αναφέρθηκε στην κορύφωση του Θείου δράματος,
στην σημασία που έχει ο Σταυρός στην ζωή του κάθε πιστού, ενώ στάθηκε
ιδιαίτερα στην μορφή του Ιωσήφ από Αριμαθαίας, ο οποίος με θάρρος ζήτησε
το σώμα του Χριστού για την αποκαθήλωση και τον ενταφιασμό του.
Επίσης
ευχαρίστησε , τους ιεροψάλτες αλλά και όλους όσους
συνέβαλαν στην πορεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και της Μεγάλης
Εβδομάδας για να βιώσουν όλοι με κατάνυξη τα πάθη του Κυρίου ημών Ιησού
Χριστού.
Τέλος το
πυκνό εκκλησίασμα περιμένοντας ευλαβικά προσκύνησε τον λαμπρά στολισμένο
Επιτάφιο που επιμελήθηκαν ο Αρχιμ. Δημήτριος Κουκουλεκίδης με τις καλές κυρίες του Ναού μας τη Μεγάλη Πέμπτη το Βράδυ μέχρι νωρίς το πρωϊ.
Καθόλη τη διάρκεια της ημέρας οι πιστοί προσκυνούσαν το επιτάφιο ενώ το απόγευμα έψαλλαν τα εγκώμια η χορωδία του ναού μας
Ενώ
στο τέλος τελέστηκε η λειτάνευση του επιταφίου στους δρόμους της
κωμοπολεώς μας όπου συναντήθηκε με τον δεύτερο επιτάφιο της ενορίας του
Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Μελισσοχωρίου στην πλατεία της κωμοπόλεως και μετά
την δέηση και τις ευχές μεταξύ των ενοριτών για καλή Ανάσταση επέστρεψε
στο Ναό του Αγίου Γρηγόρίου.
Βιογραφία
Αυτό το Σάββατο τιμάμε την υπό του Χριστού Ανάσταση του φίλου Του Λαζάρου.
Ο
Λάζαρος ήταν φίλος του Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία τον
φιλοξένησαν πολλές φορές (Λουκ.ι΄, 38-40, Ιωαν.ιβ΄, 1-3) στη Βηθανία
κοντά στα Ιεροσόλυμα. Λίγες μέρες πρό του πάθους του Κυρίου ασθένησε ο
Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Ιησού που τότε ήταν
στη Γαλιλαία να τον επισκεφθεί. Ο Κύριος όμως επίτηδες καθυστέρησε μέχρι
που πέθανε ο Λάζαρος, οπότε είπε στους μαθητές του πάμε τώρα να τον
ξυπνήσω. Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις αδελφές του Λάζαρου που
ήταν πεθαμένος τέσσερις μέρες και ζήτησε να δει το τάφο του.
Όταν
έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Τότε
ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με
μεγάλη φωνή είπε: Λάζαρε, βγές έξω. Αμέσως βγήκε έξω τυλιγμένος με τα
σάβανα ο τετραήμερος νεκρός μπροστά στο πλήθος που παρακολουθούσε και ο
Ιησούς ζήτησε να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του. (Ιωαν.
ια΄,44)
Η αρχαία παράδοση λέγει ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών
και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε το επίγειο βίο του στην Κύπρο το
έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο
τετραήμερος και φίλος του Χριστού».
Το έτος 890μ.Χ. μετακομίσθηκε το
ιερό λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το
σοφό, ο οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό του Λαζάρου: Κύριε,
Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν, κλπ
Χαρακτηριστικό της μετέπειτας ζωής
του Λαζάρου λέγει η παράδοση, ήταν ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μια φορά
μόνο όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα και είπε την εξής φράση: Το
ένα χώμα κλέβει το άλλο.
Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος των Εβραίων που μόλις την έμαθαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον Λάζαρο και το Χριστό.
Αυτή τη μέρα δεν γίνονται μνημόσυνα με κόλλυβα, σε ανάγκη μόνο απλό Τρισάγιο.
Ἀπολυτίκιον
Θέλοντας
Χριστέ και Θεέ μας να δείξεις, προ της σταυρικής Σου Θυσίας, ότι είναι
βέβαιο πράγμα η ανάσταση όλων των νεκρών, ανέστησες εκ νεκρών τον
Λάζαρον. Για τούτο και εμείς, μιμούμενοι τα παιδιά που σε υποδέχθηκαν
κατά την είσοδό Σου στην Ιερουσαλήμ, κρατούμε στα χέρια μας τα σύμβολα
της νίκης, τα βάϊα και βοώμε προς Εσένα, τον νικητή του θανάτου: Βοήθησέ
μας και σώσε μας, Συ που ως Θεός κατοικείς στα ύψιστα μέρη του ουρανού,
ας είσαι ευλογημένος Συ, που έρχεσαι απεσταλμένος από τον Κύριο!